جنبش حقوق مدنی

در طول تاریخ آمریکا، گروه‌های مختلفی از شهروندان برای حقوقی مبارزه کرده‌اند که قانون اساسی به آنها بخشید. جنبش حقوق مدنی در ایالات متحده در مورد مبارزات آمریکایی‌های آفریقایی تبار است. این افراد برای مدت زمان طولانی به دلیل رنگ پوستشان از حقوق مشابه با مردم سفیدپوست برخوردار نبودند. این بی عدالتی در حق آمریکایی‌های سیاهپوست موجب ناآرامی‌های اجتماعی شد. در دهه‌های 1950 و 1960 سیاهپوستان به پا خاسته و در برابر نظام‌های اجتماعی و مقامات دولتی که این حقوق را از آنها گرفته بودند، مبارزه کردند. سفیدپوستان بسیاری در این مبارزات به آنها کمک کردند.
پس از جنگ داخلی (65-1861) برده داری به پایان رسیده و آمریکایی‌های آفریقایی تبار حق شهروندی و حق رأی بدست آوردند. با این حال، غرض ورزی‌های بسیاری علیه سیاهپوستان بود به طوریکه این قوانین جدید اغلب نادیده گرفته می‌شدند. در ایالات جنوبی قوانین بسیاری به تصویب رسید که علناً سیاهان را از سفیدپوستان جدا می‌ساخت. با آنها به عنوان شهروندان پست و درجه دوم رفتار می‌شد.
سرآغاز جنبش حقوق مدنی مدرن در دهه 1950 بود. در سال 1950 زنی سیاهپوست با نام رزا پارکس در آلاباما از دادن صندلی خود در اتوبوس به یک مرد سفیدپوست خودداری کرد. پارکس به خاطر این اعتراض خود بازداشت شد. سیاهپوستان دیگر نمی‌خواستند «در انتهای اتوبوس بنشینند» و شروع به تحریم سیستم اتوبوسرانی نمودند. آنها دکتر مارتین لوتر کینگ جونیور جوان را برای رهبری و سرپرستی اعتراضات خود برگزیدند.
تحریم مونتگومری برای آمریکایی‌های آفریقایی تبار بسیار اهمیت داشت. این کار آنها را در شهرهای دیگر تشویق نمود تا برای حقوق شهروندی خود دست به اعتراض بزنند. دکتر کینگ سخنران بسیار قابلی بود که در برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی صحبت کرده و سیاهپوستان را به سوار شدن بر موج این به اصطلاح آزادی و تحصن ترغیب می‌نمود. دکتر کینگ و هزاران فرد دیگر اغلب به خاطر این اعتراضات خود به زندان انداخته می‌شدند.  

راهپیمایی در واشنگتن سال 1963

در 28 اوت سال 1963، بیش از 200000 آمریکایی از تمامی نژادها در لینکلن مِموریال در واشنگتن دی سی گرد هم آمدند. هدف آنها مجبور ساختن دولت به اقدامی علیه تبعیض نژادی و سیاست جداسازی بود. دکتر کینگ با سخنرانی خود تحت عنوان «من رؤیایی دارم» تمام کشور را شگفت زده کرد.
در دوم ژوئیه 1964 رئیس جمهور لیندون بی جانسون قانون حقوق مدنی 1964 را به تصویب رساند. این قانون تبعیض را بر اساس نژاد، رنگ، خواستگاه ملی، باورهای مذهبی یا جنسیت ممنوع اعلام می‌کرد. و از حقوق هر شهروند جهت برخورداری از امکانات عمومی، استخدام و حق رأی حمایت می‌نمود.
آرزو دارم که چهار فرزند کوچکم بتوانند روزی در کشوری زندگی کنند که آنها را نه بخاطر رنگ پوستشان بلکه با درونمایه شخصیت‌شان مورد قضاورت قرار دهند.
... هنگامی که اجازه دادیم زنگ آزادی طنین انداز شود، هنگامی که اجازه دادیم زنگ آزادی در هر روستا و هر دهکده، هر ایالت و هر شهر به صدا درآید، آنگاه قادر خواهیم بود آمدن آن روز را تسریع بخشیم که در آن روز تمام فرزندان خدا، مردان سیاه و سفید، تمام مذاهب، پروستان و کاتولیک قادر شوند دست در دست هم داده و سرود مذهبی قدیمی سیاهپوستان را بخوانند. سرانجام آزاد شدیم! سرانجام آزاد شدیم! خداوند متعال سپاسگزاریم، بالاخره آزاد شدیم.
متنی از سخنرانی «من رویایی دارم (I Have a Dream)» از دکتر مارتین لوتر کینگ جونیور در 28 اوت 1963 برفراز جنبش